مدح و منقبت امیرالمؤمنین علی علیه‌السلام
آنکه با مرحبیان پنجه درافکند علی‌ست در دل جنگ، ابر مرد برومند علی‌ست از سر مأذنه آن سلـسلـه‌جـنـبان که زده رشتۀ مهر به جان همه پیـوند علی‌ست بر زمـیـنی که بیـابـان پـریشانی‌هـاست رحمت واسعه و بارش یک‌بند علی‌ست خِرَد و خیر و خوشی، خرمّی و خرسندی نور و آئینه و آب و گل و لبخند علی‌ست باغـبانی که به دستان عـطوفـت بـارش ریشۀ عشق در این خاک پراکند علی‌ست آیــۀ أَنْـفُــسَـنَـا آمـده بـا نـصِ صــریــح که هر آنچه ز نبی گفته و گویند علی‌ست شأنِ تطهیر و أُولِی الْأَمْر و ذَوِی‌الْقُربیٰ هم به حسین و حسن و فاطمه سوگند علی‌ست نه ملک می‌شود‌ش خواند ونه آدم، نه خدا که تـمـام آیـنـۀ نـور خـداونـد عـلی‌ست |